اینترنت اشیاء (IoT) به خودی خود دنیایی با فناوری «هوشمند» است که تقریباً بر تمام جنبه‌های اجتماعی تأثیر می‌گذارد. هنگامی که یک فرد معمولی به اینترنت اشیا فکر می‌کند، مثال‌هایی مانند کنترل ترموستات‌ها، سیستم های امنیتی خانه و خودروها به ذهن خطور می‌کند، اما این فقط نوک کوه یخ است!

IoT چیست؟

اینترنت اشیاء (IoT)¹ تعریفی نه چندان پیچیده دارد، مسیری نوین که جهان در حال حرکت به سوی آنست.

IoT چگونگی ارتباط با اشیاء را توصیف می‌کند، تبادل داده میان اشیاء و اجرای دستورات بدون نیاز به تعامل انسان با انسان یا حتی انسان با کامپیوتر (یا ماشین) فراهم خواهد شد. اینترنت اشیاء به این معنی است که چون همه چیز به هم متصل است، صدها تصمیم و اقدام را می توان بر اساس داده های دریافتی از راه دور خودکار کرد و ورودی های انسانی را می توان با اطلاعات فوری به دست آمده از منابع در سراسر جهان جایگزین و تصمیم گیری را بصورت خودکار انجام داد. به عبارت دیگر، اینترنت اشیا تکامل بعدی شبکه های متصل به هم از طریق اینترنت است.

اینترنت اشیاء ماهواره‌ای (Satellite IoT):

کسب‌وکارها و سازمان‌های امروزی با تکیه بر اینترنت اشیا، میلیون‌ها مکالمه‌ی هوشمند داده را فعال می‌کنند و به آنها کمک می‌کند تا دارایی‌ها را ردیابی، نظارت و مدیریت کنند. ایمنی کارگران خود را تضمین کنند و عملیات از راه دور را بهبود بخشند. برای بسیاری از مردم، ممکن است تعجب آور باشد که با کمک فناوری اینترنت اشیا، عناصر حیاتی اقتصاد، مانند زنجیره تامین جهانی، می‌توانند از راه دور مدیریت شوند. به عنوان مثال می‌توان، کامیون‌های حامل کالاهای فاسد شدنی را در زمان واقعی نظارت کرد و کشتی‌های تجاری را می‌توان از ساحلی امن هدایت کرد و همه اینها با نوعی ارتباط امکان‌پذیر است.
 اما از آنجایی که پوشش سلولی (Cellular Coverage) تنها  15 درصد از کره‌ی زمین را پوشش می‌دهد، توسعه‌دهندگان فناوری مجبورند راهکارهایی را برای گسترش دامنه دسترسی خود فراتر از محدودیت های زیرساخت‌های زمینی بیابند. این نیاز باعث شد تا شرکت‌های بیشتری به دنبال ارتباطات ماهواره‌ای برای پوشش فراگیرتر باشند و در نتیجه، دسته‌ی جدیدی از اینترنت اشیا ظهور کرد - اینترنت اشیا ماهواره‌ای (Satellite IoT). اینترنت اشیاء ماهواره‌ای به سازمان‌ها این اطمینان را می‌دهد که مهم نیست دارایی‌هایشان کجاست و توانایی نظارت، ردیابی و مدیریت قابل اعتماد در ارتباط برنامه‌ها را فراهم می‌کند.
ماهواره‌های مناسب برای کاربردهای اینترنت اشیاء معمولا در مدار LEO قرار می‌گیرند. تاخیر کمتر، توان کمتر و تجهیزات کوچکتر، عدم پوشش مناطق قطبی توسط ماهواره های GEO و امنیت بیشتر از جمله دلایلی هستند که ماهواره‌های LEO را برای کاربرد Satellite IoT مناسبتر کرده است.
نمونه‌هایی از استفاده از اینترنت اشیاء ماهواره‌ای را می‌توان در تمامی بخش‌های صنعت از کاربردهای دریایی گرفته تا کاربردهای ماشین به ماشین (M2M) در حمل و نقل، کشاورزی، نفت و گاز، آب و برق و ساخت و ساز و بسیاری موارد دیگر یافت.
برای کمک به ترسیم تصویر واضحی از نحوه استفاده از Satellite IoT، اجازه دهید تا بازار تجهیزات سنگین را بررسی کنیم. بسیاری از بزرگترین تولیدکنندگان تجهیزات اصلی تجهیزات سنگین جهان (OEMs)² برای نظارت و مدیریت از راه دور دارایی های مستقر شده به راه حل های IoT ماهواره ای متکی هستند. علاوه بر این، دارایی‌های مستقر شده این شرکت‌ها را می‌توان طوری برنامه‌ریزی کرد که به‌طور خودکار اطلاعات تله‌ماتیک (Telematics) تکرار شونده مانند عملکرد موتور، زمان اجرا، تشخیص عیب و سایر داده‌های مربوط به تعمیر و نگهداری را از طریق گزارش‌ها و هشدارهای حیاتی، بلادرنگ و قابل اجرا به مشتریان ارائه دهد.
بازار OEM تنها یک نمونه است و به دلیل انعطاف‌پذیری، اینترنت اشیاء ماهواره‌ای می‌تواند در برنامه‌های فناوری هر صنعتی، از جمله سیستم‌های خودران یا وسایل نقلیه بدون خدمه، راه‌آهن، ردیابی حیوانات، سنسورهای آب و هوا و موارد دیگر کاربرد داشته باشد.
توسعه‌دهندگان می‌توانند به راهکارهای اینترنت اشیا ماهواره‌ای برای تقویت برنامه‌های موجود، گسترش دامنه دسترسی آن‌ها به فراسوی پوشش سلولی توجه کنند و فرصت‌های تجاری را که قبلاً به دلیل محدودیت‌های اتصال ممکن نبود، دنبال کنند.

¹ Internet of Things
² OEM: Original Equipment Manufacturer